- seditiosus
- sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].I.Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;II.
syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,
Cic. Phil. 1, 9, 22; so,seditiosus et turbulentus civis,
id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,
Quint. 11, 1, 40:seditiosi tribuni plebis,
Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:triumviri seditiosissimi,
id. Rep. 1, 19, 31:seditiosissimus quisque,
Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,
Cic. Clu. 37, 103:seditiosa atque improba oratio,
Caes. B. G. 1, 17:seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,
Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:seditiosis vocibus regem increpare,
Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:seditiosior contio (Q. Pompeii),
Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:tribunatus L. Saturnini,
Suet. Caes. 12.—Transf.a.In gen., quarrelsome:b.ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,
Cic. Att. 2, 1, 5.—Exposed to discord, troubled:seditiosa ac tumultuosa vita,
Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.